Cruise met Seabourn Odyssey vanuit Yokohama- Japan – 20 nachten

“Tot het midden van de 19e eeuw was Japan geïsoleerd, afgesloten van de rest van de wereld. Yokohama was niet meer dan een vissersdorp. Maar in 1853 eiste de Amerikaanse marineofficier Matthew Perry dar het land openging voor buitenlandse handel, en Yokohama werd voor altijd veranderd. De stad ontpopte zich al snel tot een internationaal handelscentrum, en terwijl hij vandaag de dag vaak wordt overschaduwd door Tokio, blijft hij een van Japan’s levendigste, internationale bestemmingen. In Yokohama vindt u diverse microbrouwerijen en restaurants met een internationale kaart. De stad is echt anders dan vele andere Japanse steden. Vanuit Yokohama bent u snel in het rustige Kamakura, waar de op twee na grote bronzen Boeddha van Japan staat en waar zich het belangrijke Shinto-heiligdom Tsurugaoka Hachimangu bevindt. Ga naar het nationaal park Hakone op een onbewolkte dag en u zult beloond worden met prachtig uitzicht op de majestueuze berg Fuji.”

“Miyako is een Noord-Japanse stad die is gelegen in de regio Iwate Prefecture, de regio Tohoku. De stad is te vinden in de centrale regio van de prefectuur Iwate. Op deze locatie wordt het in het oosten begrensd door de Stille Oceaan, waar de monding van de Hei-rivier de Miyako-baai voedt. Sommige delen van de kust van de stad vallen onder de jurisdictie van het Sanriku Fukko National Park. De stad heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Jomon-periode toen het deel uitmaakte van de oude Mutsu-provincie. Het werd aanvankelijk bewoond door de Emishi-mensen voordat het onder de controle kwam van de Yamato-dynastie in de Heian-periode. *Natuur- en natuurliefhebbers mogen de kans niet missen om het Sanriku Fukko National Park te bezoeken, dat zich over een behoorlijk stuk van de Japanse kustlijn uitstrekt. Het park is in 2013 aangelegd in het midden van de Tohoku-aardbeving in 2011 en de nasleep van de tsunami. *Bezoekers mogen ook de kans niet missen om het prachtige Jodogahama-strand te bezoeken, dat niet ver van het stadscentrum ligt en wordt beschouwd als een beroemde toeristische trekpleister. *De stad herbergt een zeer levendige visserij-industrie die zijn vis haalt uit de kust van Sanriku. Bezoekers moeten een bezoek brengen aan de Miyako-vismarkt om een ​​glimp op te vangen van hoe de lokale vismarkten in de regio werken. *Bezoekers moeten een kleine boottocht maken door de Hachinoheana, die ook bekend staat als de Blauwe Grot. De tour kan alleen worden gedaan als het water kalm is.”

“Als Japan ooit een ‘wilde westen‘ had, dan was het Hokkaido. Helaas zijn alle klassieke filmscènes van samurai die elkaar te lijf gaan met zwaarden nooit zover noordelijk gekomen, maar het beeld van het Westen – open ruimtes vlaktes, plaatsen om te verdwijnen, een echte landhorizon (dat geen enkel ander eiland in Japan heeft) – leeft voort. Het verafgelegen Hokkaido is zo legendarisch dat het voorkomt in een van Japans belangrijkste historische verhalen: Nadat hij een veldslag in 1189 had verloren, ontsnapte de held Minamoto Yoshitsune aan gevangenneming en onthoofding door naar Hokkaido te gaan (omdat niemand er voor voelde om hem zo ver te achtervolgen). Er is een versie van het verhaal waarin hij terugkeerde vanuit Hokkaido naar het vasteland en, als men de karakters van zijn naam anders leest, Gin Ke Ka werd – Genghis Khan. Hokkaido is de enige plek op de grote eilanden van Japan waar een niet-Japanse cultuur redelijk intact overleeft als een identiteit, zo niet manier van leven. De Ainu waren hier het eerste, en zijn vrij gemakkelijk te herkennen; ze hebben een blekere huid en meer haar dan ethnische Japanners. Hoekstenen van de Ainu-cultuur zijn nog steeds: ceremonies waarbij een beer geofferd wordt (niet vaak; beren zijn zeldzaam, ondanks dat er hier nog wel een paar rondlopen omdat dit het wilde westen is), de mooie ‘attush‘ gewaden en een afkeer van rauwe vis. En ze gaan nergens heen. In 1997 erkende de Japanse regering eindelijk het recht van de Ainu‘s op hun eigen cultuur. In Hakodate, de hoofdstad van dit noordelijke eiland, krijgt u een voorproefje van die unieke cultuur.”

Toen de Deense onderzoeker Vitus Bering – ja, degene naar wie de straat is vernoemd – namens Rusland in de jaren 1740 voer, landde hij op de plek die later de stad Petropavlovsk-Kamchatsky zou worden. Zijn mond viel open door de prachtige omgeving met de vulkanische toppen Koryaksky en Avachinsky. (Recentelijk heeft UNESCO de twee op de werelderfgoedlijst voor vulkanen gezet.) Als het ergens anders was geweest, zou Avatsjabaai, waar Petropavlovsk ligt en waar een onderzeeërsbasis is gevestigd, worden overlopen door bezoekers. In de Krimoorlog was het bijna onder de voet gelopen door minder goedaardige bezoekers: Anglo-Franse strijdkrachten bij een mislukte belegering. De verdedigers van de stad worden vandaag de dag herdacht met een elegante kapel in het bosachtige Nikolskaya Hill Park. Het feit dat de stad ieder jaar niet meer bezoekers trekt, komt waarschijnlijk doordat het op het afgelegen 1.200 kilometer (750 mijl) lange Kamchatka-schiereiland ligt en om precies te zijn langs de Gordel van Vulkanen. Avachinsky is inderdaad nog in 2008 uitgebarsten. U zult geen last hebben van grote groepen om de iconische Three Brothers Rocks, aan de ingang van Avatsjabaai, te bekijken in Petropavlovsk of als u in de haven inscheept om walvissen te gaan kijken.

Toen de Deense onderzoeker Vitus Bering – ja, degene naar wie de straat is vernoemd – namens Rusland in de jaren 1740 voer, landde hij op de plek die later de stad Petropavlovsk-Kamchatsky zou worden. Zijn mond viel open door de prachtige omgeving met de vulkanische toppen Koryaksky en Avachinsky. (Recentelijk heeft UNESCO de twee op de werelderfgoedlijst voor vulkanen gezet.) Als het ergens anders was geweest, zou Avatsjabaai, waar Petropavlovsk ligt en waar een onderzeeërsbasis is gevestigd, worden overlopen door bezoekers. In de Krimoorlog was het bijna onder de voet gelopen door minder goedaardige bezoekers: Anglo-Franse strijdkrachten bij een mislukte belegering. De verdedigers van de stad worden vandaag de dag herdacht met een elegante kapel in het bosachtige Nikolskaya Hill Park. Het feit dat de stad ieder jaar niet meer bezoekers trekt, komt waarschijnlijk doordat het op het afgelegen 1.200 kilometer (750 mijl) lange Kamchatka-schiereiland ligt en om precies te zijn langs de Gordel van Vulkanen. Avachinsky is inderdaad nog in 2008 uitgebarsten. U zult geen last hebben van grote groepen om de iconische Three Brothers Rocks, aan de ingang van Avatsjabaai, te bekijken in Petropavlovsk of als u in de haven inscheept om walvissen te gaan kijken.

“Kodiak draait helemaal om beren. Deze unieke ondersoort, genoemd naar de Kodiak-archipel, waar ze worden gevonden, is gedurende ongeveer 12.000 jaar geïsoleerd geëvolueerd en kan een hoogte van 3 meter of 10 voet bereiken wanneer ze op hun achterpoten staan. Een van ‘s werelds grootste carnivoren, de beren hebben een dieet dat veel verder gaat dan vlees (ze kunnen tot acht maanden slapen en dan hongerig wakker worden om voornamelijk te genieten van gras, planten, bessen en vis). Er wonen ongeveer 3.500 op dit kleine eiland, wat betekent dat je van mei tot oktober een grote kans hebt om er een te zien, zo niet veel! Heesters en struiken bedekken hier de glooiende heuvels, waardoor Kodiak zijn bijnaam Emerald Isle heeft gekregen. Het was ooit een belangrijk inheems jachtgebied voor de Alutiit, maar hun bevolking kelderde nadat Russische handelaren en pelsjagers het gebied eind 18e eeuw hadden gevestigd. Kodiak, gekocht door de Verenigde Staten in 1867, groeide uit tot een commercieel visserscentrum. Tegenwoordig trekken zowel het eiland als de hardwerkende stad met dezelfde naam vissers, jagers, avontuurlijke reizigers en natuurfotografen aan. Hoogtepunten zijn onder meer het Baranov-museum, de Russisch-orthodoxe kerk van de Heilige Wederopstanding en het Kodiak National Wildlife Refuge.”

“Bevroren steile rotsen lopen uit in mossige bossen en een 457 meter diep (1.500 voet diep) fjord van dit Werelderfgoed. Dit is tevens een van de grootste biosfeer reservaten ter wereld. Gesteente, ijs en water blijven op elkaar botsen en vormen een spectaculair landschap dat het kroonjuweel is van de natuurlijke wonderen van zuidoost Alaska. De eerste Europese ontdekkingsreiziger in dit gebied zag niets van al dit fraais, maar met een goede reden. Toen kapitein George Vancouver hier in 1794 heen vaarde, bestond het gebied voornamelijk uit een enorm schild van ijs, meer dan 1.200 meter (3.937 voet) dik. In een van de snelste afnames ooit vastgelegd, slonken de gletsjers 105 kilometers (65 mijl) rond 1916. Het door de gletsjer geplette landschap herstelt zich nog steeds en stijgt 30millimeter (1.18 duim) per jaar. U kunt deze wedergeboorte met eigen ogen zien: Een regenwoud met verschillende soorten sparren en dennenbomen ontspruit aan de monding van Glacier Bay. Verder naar het noorden vertoont het recent blootgelegde landschap scherpere rotswanden en minder vegetatie. Het is echter voldoende voor de terugkeer van wilde dieren, van adelaars tot beren, elanden en bultruggen. Het nationaal park is het hele jaar geopend, maar de meeste bezoekers geven de voorkeur aan de warmere periode van eind mei tot begin september. Zelfs in de zomer moet u voorbereid zijn op elk weertype, —vooral regen! Neem een muts, wol of fleece kledinglagen, een warme jas en waterproof uitrusting mee als u het landschap vanaf het open dek van uw schip wilt bewonderen.”

“De havens van Alaska inspireren visioenen van afgelegen buitenposten in de wildernis, legendarische goudzoekerssteden en inheemse dorpen, allemaal tussen weelderige bossen en ijskoude door gletsjers geflankeerde wateren. En terwijl u deze dingen zeker tegenkomt in en rond Sitka, zult u getuige zijn van een uniek stukje geschiedenis van Alaska dat nergens anders te vinden is. Rusland heerste over Alaska van midden 1700 tot de Verenigde Staten het kochten in 1867, en Sitka werd gesticht als de hoofdstad van Russisch Amerika onder de naam Novoarkhangelsk (Nieuwe Aartsengel). Als u vandaag de dag naar Sitka vaart, zult u overblijfselen van de invloed van Rusland zien, waaronder de onmiskenbare uivormige koepel van de Sint Michaels-kathedraal en het Russische Bisschopshuis, beide nationale historische monumenten. Stop bij het bezoekerscentrum van het Nationaal historisch park van Sitka om de interessante collecties van de Russische en inheemse kunstvoorwerpen te bekijken, en vervolgens deel te nemen aan een rondleiding met een ranger over het slagveld, waar Rusland de inheemse Tlingit versloeg. Sitka beschikt ook over een overvloed aan episch natuurlijk landschap en wilde dieren. Maak een wandeling omhoog naar Castle Hill om te genieten van een ideaal uitzicht over het water richting de slapende vulkaan Mount Edgecumbe, en maak uitstapjes naar het nabijgelegen Fortress of the Bear en het Alaska Raptor Center voor ontmoetingen van dichtbij met enkele van Alaska’s meest boeiende wezens.”

Decision Passage is the western end of the Sumner Strait, which runs through the Alexander Archipelago into the Pacific Ocean in Southeastern Alaska, bounded on the north by Kuiu Island and Cape Decision, the location of a 1932 lighthouse. This is the route your ship takes when coming from or going to the colorful historic community of Sitka on the west coast of Baranof Island, which was originally the Russian fortress town of New Archangel.

Sumner Strait runs for 80 miles/110 km more or less east-and-west through the Alexander Archipelago in southeast Alaska, from the mouth of the Stikine River, north of the community of Wrangell, to Iphigenia Bay. The islands of Mitkof, Kupreanof and Kuiu are on the north side of the strait, and Zarembo and Prince of Wales Islands are on the south. The first European to navigate the strait was a fur trapper named William Brown, in 1793. That same year, James Johnstone surveyed the strait as a part of George Vancouver’s expedition. It was named in 1875 for the abolitionist Massachusetts senator Charles Sumner. The strait passes between picturesque snow-capped peaks, and there is a 1932 lighthouse located at Cape Decision which is still a functioning signal. VIEW CRUISES

“De stad Wrangell ligt in de staat Alaska. Het eiland wordt al decennia bewoond door de Tlingit-bevolking en hun voorouders. Wrangell is een van de oudste steden van het land en is de enige stad die onder vier vlaggen wordt geregeerd. Dit zijn namelijk Rusland, Tlingit, Amerika en Groot-Brittannië. Het gebied is prachtig en staat bekend om zijn regenwoud, gletsjers, avontuur, dieren in het wild, het plezier dat het te bieden heeft en talloze buitenactiviteiten. Veel bezoekers worden aangetrokken door de regio vanwege de natuurlijke kenmerken en elementen, en onder andere de fauna en flora. Hieronder staan ​​enkele van de aanbevolen ervaringen, activiteiten en functies die bezoekers die naar Wrangell, Alaska varen, zullen waarderen: -Anan Bear and Wildlife Observatory, dat wordt beheerd door de US Forest Service, is een goede plek om bruine en zwarte beren te zien die zalm eten. Het is bekend dat het observatorium de grootste roze zalmruns ondersteunt die veel beren aantrekken. Het biedt bezoekers een zeldzame kijkervaring op het gebied van dieren in het wild. -Vogelaars zullen gefascineerd zijn door de grote verscheidenheid aan vogels die te zien zijn bij de rivier de Stikine. De delta heeft in de herfst en lente meer dan 100 soorten trekvogels. Deze omvatten de Canadese ganzen, toendrazwanen en meer dan 140.000 kustvogels. -Bezoekers die cultuur en geschiedenis waarderen, moeten een bezoek brengen aan het Tlingit Chief Shakes Island en Tribal House. Het Chief Shakes Tribal House is gerestaureerd en officieel heropend in 2013. Het biedt inzicht in de geschiedenis van het gebied en de cultuur. -Vissen is een populaire activiteit in Wrangell. U kunt gaan vliegvissen op tal van locaties in de nabijgelegen beekjes en meren. Alle 5 soorten zalm en heilbot zijn enkele van de belangrijkste visdoelen die bezoekers kunnen vangen.”

“Alaska‘s “Eerste stad” Ketchikan wordt zo genoemd omdat het de eerste grote plaats is waar mensen aan land gaan wanneer ze tijdens een cruise door de pittoreske fjorden van de Inside Passage varen, waar de stad zich vlak langs de oevers van de Tongass Narrows bevindt, geflankeerd door groene bossen die worden gevoed door overvloedige regen. Ketchikan is al lange tijd een belangrijk centrum van de zalmvisserij en -verpakkingsindustrie. Bezoekers kunnen hun geluk beproeven met een excursie sportvissen of gewoon de verse visgerechten gaan proeven in de plaatselijke restaurants. De stad is ook een van de beste plekken langs de Inside Passage om de rijke culturele bezienswaardigheden van inheemse stammen uit Alaska zoals de Tlingit, Haida en Tsimshian te gaan bekijken. U kunt totempalen met ingewikkeld houtsnijwerk bekijken in het Totem Heritage Center en Totem Bight State Park, terwijl de bezienswaardigheden van Saxman Village net buiten Ketchikan de kans bieden om Tlingit-cultuur in actie te zien, met beeldhouwers die hun vaardigheden tonen en een dansshow in de clanhuis. En ga vroeg genoeg op pad om ook de bezienswaardigheden in de stad zelf te zien, waaronder de historische Creek Street, een promenade boven de Ketchikan Creek waar u souvenirs, gerookte zalm en lokale kunst kunt kopen en toeristische attracties uit het goudkoortstijdperk kunt bezoeken, zoals het Dolly‘s House Museum.”

The upper latitudes of North America’s Pacific Coast are blessed with a long strand of islands scattered just offshore of the mainland. These islands provide shelter from the swells generated across the expanse of the world’s largest ocean, and offer one of the most scenic passages for ships to be found anywhere on the globe. Stretching from Washington State’s Puget Sound northward through British Columbia, Canada onward to the Panhandle of Southeast Alaska, it threads between forested islands and coastal mountain ranges, encompassing a total of over 45,000 miles of coastline, thousands of islands and innumerable coves. It is comprised of the Strait of Georgia, Johnstone Strait, the more open Hecate Strait near the Haida Gwai (formerly Queen Charlotte Islands), Fitz Hugh Sound, and the Princess Royal and Grenville Channels. These waterways are subject to tidal currents with variable velocity resulting from their restricted channels. At the northern end, diurnal tides can change the sea level by as much as 30 feet (9 meters), underlining the importance of using knowledgeable pilots during any passage. A wide variety of vessels pass through the Inside Passage in both directions. People on board enjoy the scenic land- and seascapes, as well as frequent sightings of wildlife including whales, seals, birds and occasionally bears. VIEW CRUISES

The Seymour Narrows is a 3-mile/5 km stretch of the Discovery Channel north of Vancouver Island, British Columbia that is notorious for the strength of the tidal currents flowing through it. The average width of the narrows is just 750 meters. During extreme tides, the current through the narrows is subject to severe Venturi effect, resulting in an increased velocity that can reach 15 knots. For much of its modern history, there was an additional hazard in the narrows called Ripple Rock, a shallow obstruction that claimed no fewer than 119 ships and 114 lives. In 1958, after months of tunneling and preparation, Ripple Rock was blown up in the largest commercial, non-nuclear explosion ever recorded in North America. Still, the navigation of Seymour Narrows is dependent on tidal and other conditions, and requires skill and technical accomplishment.

“Vancouver was ooit een handelspost en een vrijbuitersplaats, ontstaan rondom een houtzagerij. Het moderne Vancouver in Canada is nu allesbehalve een ruig oord. Het is een bruisende havenstad, een uitvalsbasis voor buitenmensen die graag actieve uitstapjes willen maken in Vancouver, een multiculturele metropolis én het Hollywood van het noorden. Vancouver ligt tussen de bergen en de zee in en biedt bezoekers een combinatie van stedelijke elegantie en een ontspannen sfeer in een stad met glazen wolkenkrabbers, moderne bezienswaardigheden en veel groen. Haar culinaire scene en cocktail-wereld is in opkomst en de voortreffelijke restaurants—en bruisende café‘s hebben een kenmerkende lokale stempel. Als u op zoek bent naar muziek, theater en kunst in Vancouver, vindt u die in de vele florerende musea, galerieën en evenementlocaties. Buiten de bezienswaardigheden in de binnenstad van Vancouver, kunt u de kleurrijke voorsteden, ongerepte eilanden en de uitgestrekte, ruige wildernis verkenningen en er sightseeing tours maken.”